η αφισσα

ξανα στο καφενειο της γειτονιας. ενω περιμενω να μου φτιαξουν τον καφε μου, μπαινει φουριοζα μια κοπελα κ λεει: "να σας κολλησω μια αφισσα;" "περι τινος προκειται;" της κοβει τη φορα ο καφετζης. "ειναι για μια παρασταση;" του απαντα. "ε, τι παρασταση;" επιμενει αυτος. "για τον ορεστη", του λεει αυτη κ ξεδιπλωνει την αφισσα για να του τη δειξει. "ποιον ορεστη; αυτον που σκοτωσε τη μανα του κ τον γκομενο της; οχι, δεν θελουμε. αρκετα οικογενειακα δραματα εχουμε. μας φτανουν." η κοπελα κοντοστεκεται στην εισοδο με την αφισσα στα χερια. δεν ξερει ουτε αν πρεπει να μεινει ή να φυγει ουτε αν θελει να ζητησει συγγνωμη ή να τον βρισει. στεναχωριεμαι λιγο κ λεω να παρεμβω: "ε.. ειναι του ευρυπιδη." "ποιου, μωρε;" εκρηγνυται τωρα ο καφετζης, "αυτουνου που τον παρατησε η γυναικα του κ υστερα πηγε στη μακεδονια κ τον φαγαν τα σκυλια; οχι, ενταξει.. ευχαριστουμε. δεν θα παρουμε." οσο κ αν με εξοργιζει η συμπεριφορα του, οι γνωσεις του με εντυπωσιαζουν. οπως εντυπωσιαζουν μαλλον κ την κοπελια, η οποια πλησιαζει προς το μπαρ κ τον ρωταει: "εσυ δεν εισαι ο μιχαλης; δεν ησουν στη φιλοσοφικη στα γιαννενα;" "ναι", απανταει αυτος, "ρε μαρια, τωρα σε γνωρισα". ευτυχως που υπαρχουν κ οι αδιοριστοι φιλολογοι κ κινουνται λιγο στην πολη οι ιστοριες κ η αγορα τωρα το καλοκαιρι