οι εκδρομεις

καθε φορα που εχω πολυ πρωινο ξυπνημα, αγχωνομαι τοσο στην προσπαθεια μου να με πεισω να πεσω απο νωρις για υπνο κ προκαλω στον εαυτο μου τετοια υπερδιεγερση, που οχι μοναχα δεν μπορω να κοιμηθω στην ωρα μου, αλλα αγχωνομαι ακομα περισσοτερο, μηπως, υστερα απο την ολονυχτια παλη με τα σεντονια, με παρει ο υπνος τελικα τα ξημερωματα κ δεν ακουσω καν το ξυπνητηρι. ετσι, καθε φορα που εχω πολυ πρωινο ξυπνημα -για αγρια χαραματα μιλαμε τωρα- το πιο πιθανο ειναι να μεινω αγρυπνος ως το πρωι κ αρα να σερνομαι μετα ολη τη μερα.
για να καταπολεμησω αυτο το -πιο σοβαρο απο οσο ακουγεται- προβληματακι, μου εχουν προτεινει κατα καιρους διαφορα τεχνασματα.
ενα απο αυτα ειναι των "τεχνητων χασμουρητων", που μου το ειχε εισηγηθει ενας παλιος συγκατοικος. εκεινος, οταν επρεπε να σηκωθει πολυ νωρις, αρχιζε, απο το απογευμα σχεδον της προηγουμενης μερας, να μπαινει σε μια διαδικασια αυθυποβολης, παριστανοντας τον νυσταγμενο, κ σκουντουφλωντας με τον πιο γελοιο τροπο μεσα στις παντοφλες του, εκανε στα ψεματα πως χασμουριεται πιστευοντας πως ετσι θα προκαλεσει εγκαιρως στον εαυτο του νυστα - ελεγε, μαλιστα, οτι το ιδιο κολπο πιανει κ στο ξεβουλωμα των αυτιων μετα την προσγειωση.
ενα αλλο κολπο, αρκετα πιο ανθυγιεινο, ειναι αυτο της "προγραμματισμενης μεθης", το οποιο εφαρμοζε πιστα ενας παλιος συμφοιτητης πριν απο καθε πρωινη εξεταση μαθηματος. επινε τα κερατα του αποβραδυς, μεχρι που ξεραινοτανε στον υπνο με το μπουκαλι αγκαλια κ το πρωι τον ξυπνουσε, παντα, οπως ισχυριζοταν, την καταλληλη στιγμη, η διψα του. οι προφανεις παρενεργειες, βεβαια, της αφυδατωσης τον συνοδευαν σε ολοκληρη την εξεταστικη περιοδο, κ τα δεκαξι χρονια που του πηρε συνολικα μεχρι να αποφοιτησει.
το καλυτερο, παντως, σχετικο τεχνασμα, που εχω μεχρι στιγμης ακουσει, ειναι αυτο της "φανταστικης εκδρομης". ενας επισης παλιος φιλος ειχε διαπιστωσει απο μικρος οτι ενω δυσκολευοταν αφανταστα να αφησει το κρεβατι του για να παει στο σχολειο, οποτε επροκειτο να πανε ημερησια εκδρομη, κοιμοταν σαν πουλακι κ το πρωι σηκωνοταν μονος του αξημερωτα, πολυ πριν τους γονεις τους. ετσι ακομα κ τωρα, σαραντα κ χρονων ανθρωπος, καθε φορα που πρεπει να ξυπνησει πολυ νωρις, ξαπλωνει στο κρεβατι κ αποκοιμιεται μονολογωντας το ιδιο παντα μυστικιστικο νανουρισμα: "αυριο θα παμε εκδρομη, αυριο θα παμε εκδρομη.."
κ τελος παντων, τοσο ωραια μερα σημερα, αληθεια τι κανουμε εδω; γιατι δεν παει καποιος, επιτελους, ως το γραφειο των καθηγητων για να ζητησει ημερησια;