ενας φιλος αποφασισε να κοψει το τσιγαρο, επειδη εμφανιστηκε στον υπνο του ο νεκρος παππους του κ του αποκαλυψε τις βλαβερες συνεπειες του καπνισματος. αυτο πριν απο κατι μηνες. σημερα ειδα τυχαια καπου τον φιλο να πινει καφε κ να καπνιζει οπως κ πριν. τον ρωτησα αν τον επισκεφτηκε παλι στο ονειρο του ο παππους κ τον συμβουλεψε να το ξαναρχισει.
"οχι ακριβως", μου απαντησε. "αλλα ειδα ενα αλλο ονειρο: ειχαμε, λεει, οικογενειακο τραπεζι κ ηρθε καποια στιγμη κ ο παππους με ενα τσιγαρο στο χερι κ μου ζητησε φωτια. εγω σκεφτηκα, μεσα στο ονειρο, οτι το εκανε για να με δοκιμασει κ του απαντησα οτι το εχω κοψει. μετα αρχισε να ρωταει τους υπολοιπους: τον πατερα μου, τη μανα μου, τα αδερφια μου, τον αϊνσταϊν.." "τον ποιον;" τον διεκοψα αποτομα. "τον αϊνσταϊν, μωρε.. τον επιστημονα." "κ τι δουλεια ειχε, ρε, ο αϊνσταϊν στο οικογενειακο τραπεζι σας; σοϊ σας ειναι;" "ελα, ρε συ.. ονειρο ηταν, να πουμε.. δεν εχει λογικη εξηγηση." "καλα, με συγχωρεις.. συνεχισε", του ειπα. "που λες.. κανεις δεν ειχε φωτια. κ γυρνουσε ο καημενος ο παππουλης μου κ τους παρακαλουσε να του αναψουν το τσιγαρο του. αλλα τιποτα.. ολοι ηταν σκυμμενοι πανω απο τα πιατα τους κ δεν του διναν σημασια. εγω, τοτε, το ξανασκεφτηκα, εκει μεσα στο ονειρο, κ ειπα οτι σιγουρα ο παππους το κανει αυτο για να μας δοκιμασει ολους. αλλα δεν μπορουσα να καταλαβω τι ακριβως δοκιμασια ηταν αυτη; τι ηθελε ο παππους να δει; εαν καπνιζουμε ή μηπως εαν ακομα τον σκεφτομαστε κ αν τον αγαπαμε. κ ετσι αρχισα να αγχωνομαι. κ απο το πολυ το αγχος στο τελος ξυπνησα, που λες, σηκωθηκα, εψαξα, βρηκα καπου ενα πακετο που ειχα παρατημενο, εβγαλα ενα τσιγαρο απο μεσα κ το αναψα. ε.. κ ετσι αρχισα παλι να καπνιζω.." "κ ο παππους;" τον ρωτησα με γνησιο πια ενδιαφερον. "ο παππους στο τελος βαρεθηκε, πηρε τον αϊνσταϊν κ βγηκαν στην αυλη να παιξουν ταβλι."
κανονικα, στο σημειο αυτο, επρεπε μαλλον να ρωτησω ποιος κερδισε στην τιτανομαχια αϊνσταϊν-παππους, αλλα αντι για αυτο ειπα: "ποια αυλη, ρε; αφου σε πολυκατοικια μενετε κ εσυ κ οι γονεις σου." "ε, δεν ξερω", μου απαντησε ο φιλος, "μπορει να τρωγαμε στο σπιτι του αϊνσταϊν. μας το χρωστουσε, αλλωστε. σε ολα τα οικογενειακα τραπεζια που βλεπω μια ζωη στον υπνο μου παντα αυτος μας κουβαλιεται.."
"οχι ακριβως", μου απαντησε. "αλλα ειδα ενα αλλο ονειρο: ειχαμε, λεει, οικογενειακο τραπεζι κ ηρθε καποια στιγμη κ ο παππους με ενα τσιγαρο στο χερι κ μου ζητησε φωτια. εγω σκεφτηκα, μεσα στο ονειρο, οτι το εκανε για να με δοκιμασει κ του απαντησα οτι το εχω κοψει. μετα αρχισε να ρωταει τους υπολοιπους: τον πατερα μου, τη μανα μου, τα αδερφια μου, τον αϊνσταϊν.." "τον ποιον;" τον διεκοψα αποτομα. "τον αϊνσταϊν, μωρε.. τον επιστημονα." "κ τι δουλεια ειχε, ρε, ο αϊνσταϊν στο οικογενειακο τραπεζι σας; σοϊ σας ειναι;" "ελα, ρε συ.. ονειρο ηταν, να πουμε.. δεν εχει λογικη εξηγηση." "καλα, με συγχωρεις.. συνεχισε", του ειπα. "που λες.. κανεις δεν ειχε φωτια. κ γυρνουσε ο καημενος ο παππουλης μου κ τους παρακαλουσε να του αναψουν το τσιγαρο του. αλλα τιποτα.. ολοι ηταν σκυμμενοι πανω απο τα πιατα τους κ δεν του διναν σημασια. εγω, τοτε, το ξανασκεφτηκα, εκει μεσα στο ονειρο, κ ειπα οτι σιγουρα ο παππους το κανει αυτο για να μας δοκιμασει ολους. αλλα δεν μπορουσα να καταλαβω τι ακριβως δοκιμασια ηταν αυτη; τι ηθελε ο παππους να δει; εαν καπνιζουμε ή μηπως εαν ακομα τον σκεφτομαστε κ αν τον αγαπαμε. κ ετσι αρχισα να αγχωνομαι. κ απο το πολυ το αγχος στο τελος ξυπνησα, που λες, σηκωθηκα, εψαξα, βρηκα καπου ενα πακετο που ειχα παρατημενο, εβγαλα ενα τσιγαρο απο μεσα κ το αναψα. ε.. κ ετσι αρχισα παλι να καπνιζω.." "κ ο παππους;" τον ρωτησα με γνησιο πια ενδιαφερον. "ο παππους στο τελος βαρεθηκε, πηρε τον αϊνσταϊν κ βγηκαν στην αυλη να παιξουν ταβλι."
κανονικα, στο σημειο αυτο, επρεπε μαλλον να ρωτησω ποιος κερδισε στην τιτανομαχια αϊνσταϊν-παππους, αλλα αντι για αυτο ειπα: "ποια αυλη, ρε; αφου σε πολυκατοικια μενετε κ εσυ κ οι γονεις σου." "ε, δεν ξερω", μου απαντησε ο φιλος, "μπορει να τρωγαμε στο σπιτι του αϊνσταϊν. μας το χρωστουσε, αλλωστε. σε ολα τα οικογενειακα τραπεζια που βλεπω μια ζωη στον υπνο μου παντα αυτος μας κουβαλιεται.."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου