συστολη-διαστολη

οταν ημουν φοιτητης, καπου στα τελευταια ετη, επελεξα καποια στιγμη να παρακολουθησω, ως μαθημα επιλογης, τη δικαστικη γραφολογια, οχι τοσο γιατι πιστευα οτι θα μου χρησιμευε αργοτερα επαγγελματικα σε κατι, οσο επειδη το θεμα μού ακουγοταν καπως πιο ενδιαφερον σε σχεση με τα αλλα τα πιο αυστηρα μαθηματα της σχολης. η καθηγητρια που το διδασκε, της οποιας το ονομα το εχω πια ξεχασει, μαζι το αναγκαιο, μα οσο ναναι βαρετο θεωρητικο σκελος, μας εδινε καθε φορα διαφορες σημειωσεις κ πρακτικα προβληματα, δινοντας μας μια ιδεα των τεχνικων που ακολουθει ενας γραφολογος για να εξιχνιασει τα πιθανα μυστηρια ενος χειρογραφου. σε γενικες γραμμες το αντικειμενο της τεχνης της ειχε να κανει με το ανακαλυπτει πλαστογραφιες και αλλου ειδους αλλοιωσεις πανω σε κειμενα με νομικο ενδιαφερον (ιδιοχειρες διαθηκες κ τετοια). επειδη ομως εμας αυτα δεν μας εφταναν, ζητουσαμε διαρκως να μας πει κ αλλα πραγματα, πιο μυθιστορηματικα ασπουμε, πιστευοντας οτι θα μπορουσαμε κοιταζοντας τα γραμματα ενος ανθρωπου να διαβασουμε κ ολα οσα εχει μεσα στο κεφαλι του. η καθηγητρια, γελωντας συνηθως, μας ελεγε τοτε οτι η ανιχνευση της προσωπικοτητας του αλλου μεσα απο τον γραφικο του χαρακτηρα δεν ειναι αντικειμενο της δικαστικης αλλα της αναλυτικης γραφολογιας, οποτε μαλλον κ εμεις σε λαθος αμφιθεατρο, ισως κ σχολη, βρισκομασταν. ωστοσο, μια μερα, ενω εξεταζαμε ενα χειρογραφο, της ξεφυγε κατι που θυμαμαι πως μου ειχε κανει πολυ μεγαλη εντυπωση. οι ανθρωποι, μας ειπε, οπως, οταν λενε μυστικα ή ψεματα ή κατι, τελος παντων, για το οποιο δεν ειναι απολυτως σιγουροι, κατεβαζουν τον τονο τους κ αθελα τους μιλανε λιγο πιο χαμηλοφωνα, ετσι κ οταν γραφουν μικραινουν, χωρις να το καταλαβαινουν, τα γραμματα τους. κ καπως ετσι, οσο μεγαλυτερο το ψεμα ή το μυστικο που γραφουμε τοσο συστελλεται κ ο γραφικος μας χαρακτηρας κ το χαρτι γεμιζει με ψειρες δυσαναγνωστες. ολα αυτα αφορουν βεβαια μοναχα τα χειρογραφα, αν κ νομιζω οτι υπαρχουν κ καποια κολπα αντιστοιχα κ για τα δακτυλογραφημενα κειμενα. αυτο, παντως, που καμια επιστημη προς το παρον δεν μπορει να εξηγησει ειναι πώς γινεται να διαστελλονται τοσο πολυ τα ματια μας καθε φορα που διαβαζουμε καποια τοσο ωραια ψεματα