καθε πεμπτη γινεται στο δρομο οπου μενω λαϊκη αγορα. καθε πεμπτη πρωι, απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου, ανοιγω την εξωπορτα κ πεφτω πανω σε εναν παγκο οπου πωλουνται διαφορα κηπευτικα. στο ιδιο σημειο ακριβως, ολες τις αλλες μερες, συνηθως βρισκεται το αυτοκινητο μου. καθε τεταρτη βραδυ, απο τοτε που εχω δικο μου αυτοκινητο, πρεπει να εχω τον νου μου κ να παρκαρω το ανταμομπιλ σε καποιον αλλον δρομο. αν ξεχαστω -το εχω κανει 2-3 φορες- οι πωλητες θα μου χτυπησουν το κουδουνι τα χαραματα κ θα πρεπει να κατεβω να το μετακινησω. αυτα στον βολο, οπου οι ανθρωποπι λιγο-πολυ γνωριζονται κ οι ανθρωποι της λαϊκης ξερουν να αντιστοιχουν κουδουνια με αυτοκινητα. απο την αθηνα εχω μια αλλη εμπειρια:
εζησα 7 χρονια στα εξαρχεια. εκει, για οσους δεν γνωριζουν, γινεται καθε σαββατο λαϊκη αγορα στην ομορφη οδο καλλιδρομιου. μια παρασκευη βραδυ, λοιπον, πριν απο κατι χρονια, εκανα το μεγα σφαλμα να αφησω παρκαρισμενο το αυτοκινητο εκει οπου δεν επρεπε. την επομενη μερα θα εφευγα για καποιο ταξιδι. ξυπνησα σχετικα αργα, μαζεψα τα πραγματα μου με το πασο μου κ βγηκα απο το σπιτι. ανηφοριζοντας προς τον στρεφη ακουσα τις φωνες των μικροπωλητων -μια απο τις πιο χαρακτηριστικες αστικες μελωδιες- κ ενιωσα να κοβονται τα ποδια μου. σκεφτηκα οτι θα ειχαν βρει το αυτοκινητο μου κ αφου θα ειχαν βρισει κ καταραστει εν χορω τον ιδιοκτητη του, θα καλεσαν την τροχαια να ερθει με τον γερανο κ να μου το σηκωσει. συνεχισα να ανεβαινω τη θεμιστοκλεους κ να πλησιαζω δειλα-δειλα στον τοπο του εγκληματος χωρις να ειμαι σιγουρος τι σκοπευα να κανω, χωρις να εχω ιδεα αυτου που με περιμενε. για καποιο λογο πιστευα οτι ο οργισμενος ακομα μικροπωλητης, του οποιου τη θεση ειχα καταλαβει, θα με αναγνωριζε αμεσως κ θα με επαιρνε στο κυνηγι, ετσι κ τολμουσα να τον ρωτησω τι απεγινε το αμαξι μου. κ ομως, το αυτοκινητο μου ηταν ακομα εκει, οχι ακριβως οπως το ειχα αφησει, αλλα σκεπασμενο με εναν μουσαμα, πανω στον οποιο βρισκονταν τοποθετημενα -προσεχτικα, συμμετρικα- γλαστρακια με αρωματικα φυτα. κ οχι, ο ανθοπωλης μονο οργισμενος δεν φαινοταν. πιο πολυ θα ελεγα πως εμοιαζε να το διασκεδαζει ετσι οπως ο "παγκος" του ξεχωριζε απο τους διπλανους των ανταγωνιστων του. ηθελα πολυ να το φωτογραφισω ολο αυτο, αλλα φοβηθηκα μην καρφωθω κ ετσι το μονο που εκανα ηταν να του ζητησω μια γλαστρα με θυμαρι. ειλικρινα, δεν θυμαμαι τι εποχη συνεβη αυτο το περιστατικο. μες στο μυαλο μου, ομως, το εχω συνδυασει με το αιφνιδιο ξεσπασμα της ανοιξης. μιας ανοιξης που φυτρωσε μεσα απο τις λαμαρινες
εζησα 7 χρονια στα εξαρχεια. εκει, για οσους δεν γνωριζουν, γινεται καθε σαββατο λαϊκη αγορα στην ομορφη οδο καλλιδρομιου. μια παρασκευη βραδυ, λοιπον, πριν απο κατι χρονια, εκανα το μεγα σφαλμα να αφησω παρκαρισμενο το αυτοκινητο εκει οπου δεν επρεπε. την επομενη μερα θα εφευγα για καποιο ταξιδι. ξυπνησα σχετικα αργα, μαζεψα τα πραγματα μου με το πασο μου κ βγηκα απο το σπιτι. ανηφοριζοντας προς τον στρεφη ακουσα τις φωνες των μικροπωλητων -μια απο τις πιο χαρακτηριστικες αστικες μελωδιες- κ ενιωσα να κοβονται τα ποδια μου. σκεφτηκα οτι θα ειχαν βρει το αυτοκινητο μου κ αφου θα ειχαν βρισει κ καταραστει εν χορω τον ιδιοκτητη του, θα καλεσαν την τροχαια να ερθει με τον γερανο κ να μου το σηκωσει. συνεχισα να ανεβαινω τη θεμιστοκλεους κ να πλησιαζω δειλα-δειλα στον τοπο του εγκληματος χωρις να ειμαι σιγουρος τι σκοπευα να κανω, χωρις να εχω ιδεα αυτου που με περιμενε. για καποιο λογο πιστευα οτι ο οργισμενος ακομα μικροπωλητης, του οποιου τη θεση ειχα καταλαβει, θα με αναγνωριζε αμεσως κ θα με επαιρνε στο κυνηγι, ετσι κ τολμουσα να τον ρωτησω τι απεγινε το αμαξι μου. κ ομως, το αυτοκινητο μου ηταν ακομα εκει, οχι ακριβως οπως το ειχα αφησει, αλλα σκεπασμενο με εναν μουσαμα, πανω στον οποιο βρισκονταν τοποθετημενα -προσεχτικα, συμμετρικα- γλαστρακια με αρωματικα φυτα. κ οχι, ο ανθοπωλης μονο οργισμενος δεν φαινοταν. πιο πολυ θα ελεγα πως εμοιαζε να το διασκεδαζει ετσι οπως ο "παγκος" του ξεχωριζε απο τους διπλανους των ανταγωνιστων του. ηθελα πολυ να το φωτογραφισω ολο αυτο, αλλα φοβηθηκα μην καρφωθω κ ετσι το μονο που εκανα ηταν να του ζητησω μια γλαστρα με θυμαρι. ειλικρινα, δεν θυμαμαι τι εποχη συνεβη αυτο το περιστατικο. μες στο μυαλο μου, ομως, το εχω συνδυασει με το αιφνιδιο ξεσπασμα της ανοιξης. μιας ανοιξης που φυτρωσε μεσα απο τις λαμαρινες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου