μην πας ποτε μονος -ή εστω χωρις ενα βιβλιο- στο ταχυδρομειο παραμονες γιορτων. πηγα σημερα για να πληρωσω τα τελη κυκλοφοριας κ εχασα κοντα δυο ωρες απο την ζωη μου. τουλαχιστον φευγοντας πηρα μαζι μου μια καλη ιστορια:
καποια στιγμη, ενος νεαρος, κρατωντας ενα διπλωμενο χαρτι απο τετραδιο, με πλησιασε κ με ρωτησε αμηχανος τι θα επρεπε να κανει για να στειλει "αυτο το γραμμα" στην αυστρια. του επεσημανα οτι καταρχην επρεπε να αγορασει εναν φακελο για να το βαλει μεσα. "συγγνωμη", μου ειπε, "δεν το εχω ξανακανει.. δεν ξερω τι χρειαζεται." του απαντησα πως δεν πειραζει κ τον εστειλα στο κοντινοτερο χαρτοπωλειο. μιση ωρα μετα ο νεαρος επεστρεψε λιγο πιο ευδιαθετος κ ηρθε ξανα κοντα μου δειχνοντας μου τον φακελο που ειχε μολις αγορασει. "τωρα τι κανω;" με ρωτησε. του ειπα οτι πρεπει να γραψει πανω στον φακελο τη διευθυνση του παραληπτη. "α..", μου λεει, "δεν την ξερω απεξω. την εχω, ομως, γραμμενη μεσα.. στο γραμμα." κανοντας ο,τι ηταν ανθρωπινως δυνατο για να συγκρατησω τα γελια μου προσπαθησα να τον βοηθησω να ανοιξει τον ηδη σφραγισμενο φακελο χωρις να τον καταστρεψει. τελικα δεν τα καταφεραμε κ τον εστειλα ξανα στο χαρτοπωλειο να παρει εναν καινουριο.
ο νεαρος εφυγε τρεχοντας αυτη τη φορα κ απο τη βιασυνη του παρατησε το γραμμα του στα χερια μου. μεχρι να επιστρεψει εκ νεου, του εριξα μια ματια. ηταν γραμμενο στα αγγλικα κ απευθυνοταν σε καποια ιζαμπελα. τα πιο πολλα απο αυτα που εγραφε δεν τα καταλαβαινα κ οχι επειδη ειχα αγνωστες λεξεις. το ξερω, μεγαλη αδιακρισια μου, αλλα επρεπε καπως την ωρα να περασω. αν ειχα φροντισει να παρω μαζι μου ενα βιβλιο, οχι, δεν θα το εκανα. αλλα μαλλον ουτε θα εγραφα τωρα αυτην την ιστορια.
ο νεαρος, ας τον πουμε φερδινανδο για να ταιριαζει με την κοπελια, γυρισε με νεο φακελο στο ταχυδρομειο, λιγο πριν εμφανιστει το νουμερο μου στον φωτεινο πινακα. για να μην χασω τη σειρα μου, αλλα κ για να μην περιμενει κ αυτος μεχρι τον νεο χρονο (να πω εδω οτι ακομα δεν ειχε παρει δικο του χαρτακι με νουμερο απο το μηχανημα), ανελαβα να του το στειλω εγω κ του ειπα να κατσει κ να με περιμενει. αντεγραψα, λοιπον, μονος μου τη διευθυνση της ιζαμπελας απο το ινσμπουργκ, εβαλα το γραμμα μες στον φακελο, τον εκλεισα, κολλησα πανω του κ τρια γραμματοσημα με τη φατσα του αριστοτελη -σιγουρα θα την εντυπωσιαζαμε- κ το εστειλα. μαλιστα, αποφασισα, ισως απο τυψεις, τα γραμματοσημα να του τα κερασω. εξαλλου, μπροστα στα 135 ευρω, των τελων που αντιστοιχουν στο ανταμομπιλ, ηταν το κοστος τους ασημαντο.
ο φερδινανδος, στο μεταξυ, με περιμενε στην εξοδο καπνιζοντας. "τωρα τι πρεπει να κανω;" με ρωτησε, σιγουρος οτι κατι τού ειχε παλι διαφυγει. "τωρα τιποτα. μονο να περιμενεις." τον ειδα προβληματισμενο. δεν κρατηθηκα: "γιατι δεν της εστελνες ενα η-μεϊλ, ρε παιδι μου;" "συνηθως με η-μεϊλ τα λεμε ή απο το φεϊσμπουκ, αλλα αυτη την τελευταια φορα μού εστειλε τη διευθυνση της κ μου ζητησε να της κανω εκπληξη..". σειρα μου να προβληματιστω. "τι;" εκανε αυτος, "μαλακια εκανα;" "οχι", του απαντησα, "ολα καλα.. καλα χριστουγεννα!"
στο δρομο για το σπιτι κ τσαλακωνοντας την αποδειξη των τελων κυκλοφοριας νευρικα, αν οχι κ νευριασμενα, σκεφτομουν πως κατω απο αλλες συνθηκες μπορει κ να τον πηγαινα εγω με το αμαξι ως το ινσμπουργκ.
καποια στιγμη, ενος νεαρος, κρατωντας ενα διπλωμενο χαρτι απο τετραδιο, με πλησιασε κ με ρωτησε αμηχανος τι θα επρεπε να κανει για να στειλει "αυτο το γραμμα" στην αυστρια. του επεσημανα οτι καταρχην επρεπε να αγορασει εναν φακελο για να το βαλει μεσα. "συγγνωμη", μου ειπε, "δεν το εχω ξανακανει.. δεν ξερω τι χρειαζεται." του απαντησα πως δεν πειραζει κ τον εστειλα στο κοντινοτερο χαρτοπωλειο. μιση ωρα μετα ο νεαρος επεστρεψε λιγο πιο ευδιαθετος κ ηρθε ξανα κοντα μου δειχνοντας μου τον φακελο που ειχε μολις αγορασει. "τωρα τι κανω;" με ρωτησε. του ειπα οτι πρεπει να γραψει πανω στον φακελο τη διευθυνση του παραληπτη. "α..", μου λεει, "δεν την ξερω απεξω. την εχω, ομως, γραμμενη μεσα.. στο γραμμα." κανοντας ο,τι ηταν ανθρωπινως δυνατο για να συγκρατησω τα γελια μου προσπαθησα να τον βοηθησω να ανοιξει τον ηδη σφραγισμενο φακελο χωρις να τον καταστρεψει. τελικα δεν τα καταφεραμε κ τον εστειλα ξανα στο χαρτοπωλειο να παρει εναν καινουριο.
ο νεαρος εφυγε τρεχοντας αυτη τη φορα κ απο τη βιασυνη του παρατησε το γραμμα του στα χερια μου. μεχρι να επιστρεψει εκ νεου, του εριξα μια ματια. ηταν γραμμενο στα αγγλικα κ απευθυνοταν σε καποια ιζαμπελα. τα πιο πολλα απο αυτα που εγραφε δεν τα καταλαβαινα κ οχι επειδη ειχα αγνωστες λεξεις. το ξερω, μεγαλη αδιακρισια μου, αλλα επρεπε καπως την ωρα να περασω. αν ειχα φροντισει να παρω μαζι μου ενα βιβλιο, οχι, δεν θα το εκανα. αλλα μαλλον ουτε θα εγραφα τωρα αυτην την ιστορια.
ο νεαρος, ας τον πουμε φερδινανδο για να ταιριαζει με την κοπελια, γυρισε με νεο φακελο στο ταχυδρομειο, λιγο πριν εμφανιστει το νουμερο μου στον φωτεινο πινακα. για να μην χασω τη σειρα μου, αλλα κ για να μην περιμενει κ αυτος μεχρι τον νεο χρονο (να πω εδω οτι ακομα δεν ειχε παρει δικο του χαρτακι με νουμερο απο το μηχανημα), ανελαβα να του το στειλω εγω κ του ειπα να κατσει κ να με περιμενει. αντεγραψα, λοιπον, μονος μου τη διευθυνση της ιζαμπελας απο το ινσμπουργκ, εβαλα το γραμμα μες στον φακελο, τον εκλεισα, κολλησα πανω του κ τρια γραμματοσημα με τη φατσα του αριστοτελη -σιγουρα θα την εντυπωσιαζαμε- κ το εστειλα. μαλιστα, αποφασισα, ισως απο τυψεις, τα γραμματοσημα να του τα κερασω. εξαλλου, μπροστα στα 135 ευρω, των τελων που αντιστοιχουν στο ανταμομπιλ, ηταν το κοστος τους ασημαντο.
ο φερδινανδος, στο μεταξυ, με περιμενε στην εξοδο καπνιζοντας. "τωρα τι πρεπει να κανω;" με ρωτησε, σιγουρος οτι κατι τού ειχε παλι διαφυγει. "τωρα τιποτα. μονο να περιμενεις." τον ειδα προβληματισμενο. δεν κρατηθηκα: "γιατι δεν της εστελνες ενα η-μεϊλ, ρε παιδι μου;" "συνηθως με η-μεϊλ τα λεμε ή απο το φεϊσμπουκ, αλλα αυτη την τελευταια φορα μού εστειλε τη διευθυνση της κ μου ζητησε να της κανω εκπληξη..". σειρα μου να προβληματιστω. "τι;" εκανε αυτος, "μαλακια εκανα;" "οχι", του απαντησα, "ολα καλα.. καλα χριστουγεννα!"
στο δρομο για το σπιτι κ τσαλακωνοντας την αποδειξη των τελων κυκλοφοριας νευρικα, αν οχι κ νευριασμενα, σκεφτομουν πως κατω απο αλλες συνθηκες μπορει κ να τον πηγαινα εγω με το αμαξι ως το ινσμπουργκ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου