η επιμέλεια

Η εργασία μου αυτή υπήρξε πολλαπλώς ωφέλιμη. Πρώτον γιατί, μετά από αρκετό καιρό συγγραφικής απραξίας, κατάφερα να γράψω επιτέλους κάτι περισσότερο από δυο-τρεις μουτζουρωμένες λέξεις. Έπειτα, γιατί χωρίς καθόλου να έχω προηγουμένως κάτι τέτοιο επιδιώξει, κάθισα και έφτιαξα μια ιστορία πολύ διαφορετική ως προς το στυλ και τη θεματολογία αυτών με τα οποία συνήθως 23 καταπιάνομαι. Το μεγαλύτερο όμως κέρδος που αποκόμισα από το Τζόκερς ήταν ότι διαβάζοντάς το μες στην αίθουσα, κατάφερα να πείσω τους συμφοιτητές μου ότι δεν είμαι τελικά και τόσο παράξενος, βλαμμένος και αντικοινωνικός, όσο είχα οπωσδήποτε φανεί στα πρώτα μας μαθήματα, και ότι ίσως τελικά να είχα και λίγο πλάκα.
Το βράδυ, μετά το μάθημα, δεν πήγα κατευθείαν στο δωμάτιό μου να κρυφτώ, όπως συνήθιζα ως τότε, αλλά βγήκα για πρώτη φορά μαζί τους στο Lord για ένα «ποτό». Με ιδιαίτερα μεγάλη ικανοποίηση τους άκουγα να επαναλαμβάνουν κάποιες από τις ατάκες του διηγήματός μου και ένιωθα περίπου ευτυχής που για πρώτη φορά μετά από καιρό μπορούσα να συστηθώ ξανά στους άλλους με κάτι που είχα γράψει.
Ξαναδιαβάζοντάς το μετά από ενάμιση περίπου χρόνο ειλικρινά εκπλήσσομαι που μπόρεσα να γράψω ένα κείμενο τόσο διασκεδαστικών προθέσεων, ενώ περνούσα ακόμα μια από τις πιο ζοφερές περιόδους της ζωής μου. Ίσως εκεί να εντοπίζεται και η θεραπευτική αξία της συγγραφής, αν πράγματι υπάρχει κάτι τέτοιο. Πως δηλαδή μπορείς, φτιάχνοντας άλλες ιστορίες πιο φανταστικές, να πιάνεις τη δική σου ιστορία την πραγματική από εκεί που την παράτησες και μέσα από μια νέα αφήγηση να την επιμελείσαι.