κατω στον δρομο περναει καποιος παιζοντας ακορντεον. η μελωδια γνωριμη, αν κ με τον τροπο που την αποδιδει την εχει κανει δικια του κ του δρομου. απο ψηλα ακουγεται μια φωνη ηλικιωμενη: "ε, εσυ.. μουσικε.. στασου λιγο". ο μουσικος κοντοστεκεται. μαζι του κοντοστεκεται κ το κομματι του. η γηραια κυρια στο απεναντι μπαλκονι κραταει στο χερι ενα πενταευρω. παιρνει ενα μανταλακι απο την απλωστρα της, το μαγκωνει για να μην το παρει ο αερας κ το πεταει στον δρομο. ο μουσικος σκυβει κ το μαζευει. βαζει το χαρτονομισμα στην τσεπη κ υστερα, καπως αμηχανος, δειχνει το μανταλακι στη γυναικα. "κρατα το", του φωναζει αυτη κ του χαμογελαει. αυτος βαζει το μανταλακι πανω στο στηθος, στο πουκαμισο κ αρχιζει να παιζει παλι. απο ψηλα το μανταλακι μοιαζει με παρασημο. απο απεναντι η γιαγια μοιαζει ερωτευμενη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου