κατω απο το σπιτι, εδω στην πλατεια ιπποδρομιου, υπαρχει ενας χωρος οπου δινονται καθημερινα συσσιτια σε απορους. αυτες τις μερες ο χωρος αυτος ειναι συνεχεια ανοιχτος, ακομα κ τη νυχτα, κ εχουν μαζευτει εδω ολοι οι αστεγοι της πολης για να μην πεθανουν απο την παγωνια (αυτη τη στιγμη στη θεσσαλονικη το θερμομετρο δειχνει -6). πριν λιγο κατεβηκα να πεταξω τα σκουπιδια κ ακουσα καποιον να φωναζει απο πισω μου: "γιαννακη, χρονια σου πολλα για χθες!". αν κ το ονομα μου σπανιο δεν το λες, ειμαι απο αυτους που οταν το ακουν στον δρομο, γυριζουν παντα να δουνε ποιος τους φωναξε. ακομα κ οταν βρισκομαι σε καποιο μερος οπου δεν γνωριζω κανεναν απολυτως. τελος παντων, γυρισα να πω ευχαριστω κ ειδα οτι η ευχη απευθυνοταν σε εναν απο τους αστεγους, που ειχε βγει για λιγο εξω απο τον χωρο να κανει ενα τσιγαρο. ο αλλος γιαννης, χαρουμενος, αν οχι ενθουσιασμενος, απαντησε στον επισης αστεγο φιλο του: "ευχαριστω, ευχαριστω! ελα, παρε ενα τσιγαρο.. κερναω! μου τα εδωσε δωρο ο περιπτερας!" αμεσως, λες κ ειχε δοθει κατι σαν συνθημα, αλλοι τεσσερις ανδρες ρακενδυτοι εμφανιστηκαν απο το πουθενα, φωναζοντας "χρονια πολλα, ρε γιαννη", χτυπωντας τον εορταζοντα στην πλατη κ παιρνωντας κ αυτοι μεριδιο απο το γενναιοδωρο κερασμα του. αυτος, αντι να γκρινιαξει που του ρημαζαν το πακετο κ που δεν θα ειχε τιποτα μετα για να καπνισει, φαινοταν να το διασκεδαζει αφανταστα. σαν να γινοταν παρτυ ξαφνικα για χαρη του κ να ειχαν ερθει ολα τα αγαπημενα του προσωπα εκει να μοιραστουν μαζι του τη χαρα του. μπορει σπιτι χωρις γιαννη να μην κανει προκοπη, αλλα ολες αυτες τις μερες των γιορτων που περασαν, τετοια εικονα σαν κ αυτην, τοσο γνησια κ ειλικρινα εορταστικη, δεν ειδα πουθενα αλλου. μονο εδω, σε αυτον τον γιαννη χωρις σπιτι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου