από την αρχή

Διαβάζεις ένα βιβλίο.
Το βιβλίο αφηγείται μίαν ιστορία.
Η ιστορία αυτή είναι -και- δική σου.

Κάποτε λες, "όχι δεν είμαι εγώ αυτό", το παρατάς και φεύγεις.
Φεύγεις, αλλά ξεχνάς το βιβλίο ανοιχτό.
Φεύγεις, μα δεν φροντίζεις καν να σκίσεις, να κάψεις, τις σελίδες.

Κάποια στιγμή -πάντα θα υπάρχει η στιγμή- έρχεσαι πάλι πίσω.
Πίσω, η ιστορία, τόσο καιρό, ερήμην σου εξελίσσεται.
Η εξέλιξη αυτή σε αφορά, μα τώρα πια, όχι, δεν προλαβαίνεις.

Πας κατευθείαν στο τελευταίο το κεφάλαιο, διαβάζεις πώς τελειώνει.
Το τέλος αυτό ταυτίζεται με το δικό σου τέλος.
Στο τέλος λες, "κοίτα να δεις, εγώ ήμουν τελικά αυτό".

Πας να το ξαναπιάσεις από την αρχή.
Πας να το ξαναπιάσεις από την αρχή..
Πας να το ξαναπιάσεις από την αρχή...