γυριζοντας, πριν λιγο, προς το σπιτι, σταματαω να παρω καπνο σε ενα περιπτερο. διπλα στο ψυγειο στεκεται ενας τυπος με μια μπυρα στο χερι, ο οποιος μοιαζει, οχι μονο σαν να θελει κατι να μου πει, αλλα σαν να με περιμενε εκει ολο το βραδυ για να μου κανει την ερωτηση του ενος εκατομμυριου. "ρε φιλαρακι, να σε ρωτησω κατι;" μου λεει. "μην του απαντας.. θα μπλεξεις", πεταγεται ο περιπτερας, που προφανως δεν ειναι φιλος μου στο φεϊσμπουκ. "πες μου, σε παρακαλω, ειναι σωστα πραγματα αυτα;" συνεχιζει ο αγνωστος, σχηματιζοντας με το χερι του κατι σαν κυκλο στον αερα. "ποια αυτα;" τον ρωταω, αν κ δεν ειμαι καθολου σιγουρος αν μπορει σταληθεια να γινει πιο συγκεκριμενος. "αυτα", μου ξαναλεει φωναζοντας αυτη τη φορα κ με το χερι του σχηματιζει εναν κυκλο ακομα μεγαλυτερο εντασσοντας μες στα "αυτα" τον δρομο, τη νυχτα, τη μπυρα, το περιπτερο, την πολη κ ολοκληρο το συμπαν. η φωνη του εχει κατι απο θυμο αλλα κ απο παραπονο. "ασε τον ανθρωπο ησυχο", φωναζει απο μεσα κ ο περιπτερας, με τον οποιον μαλλον ουτε στην κανονικη ζωη δεν προκειται να γινουμε μια μερα φιλοι. "οχι, δεν ειναι ωραια πραγματα αυτα", του απαντω για να παω με τα νερα του κ να απεμπλακω απο τον διαλογο. "οχι, ρε φιλαρακι.. οχι, λαθος κανεις", μου λεει πολυ πιο ηρεμα τωρα, "ωραια ειναι ολα αυτα τα πραγματα.. σωστα δεν ειναι. αυτο ειναι κ το προβλημα." κ αμεσως δινει μια κ βουταει μες στο κουτακι που κραταει στο χερι του κ εξαφανιζεται για παντα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου